‘Waarom kijk je het nog als je alles mee kan praten en alle grapjes al kent‘ vraagt mijn vriend mij elke keer als ik sex and the city kijk en als ik weer eens precies weet wat Samantha nu weer gaat zeggen of wat Carrie in die ene scene aanheeft.
Het enige antwoord wat ik kan geven is dat ik het gewoon heerlijk vind. De humor, de herkenbaarheid, de vriendschap, de kleren en hoe heerlijk dramatisch je mee gaat leven met al het lief en leed van Carrie, Samantha, Miranda en Charlotte.
Na 3 keer alle seizoenen te hebben gekeken snakte ik, en de rest van de modeliefhebbende vrouwelijke wereldbevolking, naar meer. En gelukkig kwam er goed nieuws: er kwam een Sex and the city the movie!
Samen met mijn zus renden we op onze stiletto’s door hoog Catherijne in Utrecht op weg naar de premiere van Sex and the City the movie. Onze trein had natuurlijk vertraging, geen rekening houdende met onze jurkjes en hakken, maar gelukkig waren we net op tijd. Met een glas champagne en een knalroze muffin in onze hand renden we de zaal in toen de voorfilmpjes net begonnen. Toen de film eenmaal begon konden we ons, net als 99% van de andere meiden in de zaal, niet meer inhouden. De oeh’s en aah’s kwamen uit alle hoeken van de grote zaal, en toen de deuren werden geopend van de kledingkast(zaal?) van Carrie werd er luidkeels gegild. Heerlijk voldaan zaten wij zo’n 3 uur later weer in de trein terug met maar één ding in gedachte: Ik wil hem weer zien!
Toen kwam SATC number 2. Vooraf waren de recensies al een stuk slechter. Zo zou er geen goed verhaal in zitten, de outfits over de top zijn en de humor lang niet meer zo goed zijn.
Helaas moet ik de recensenten gedeeltelijk gelijk geven, er zat geen hele sterke verhaallijn in de film. Maar, naar mijn bescheiden mening, werd dit ruimschoots goedgemaakt door de geweldige over-the-top outfits, de humor die, net als anders, heerlijk is (je zal wel een vrouw moeten zijn om deze te begrijpen) en de knappe mannen die de film een stuk opleuken.
Me LIKIE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten